Czym są Kryteria Utraty Statusu Odpadu (End-of-Waste Criteria) i dlaczego są istotnym elementem gospodarki odpadami?

Tekst po angielsku

Kryteria Utraty Statusu Odpadu (USO/EoW) stanowią kluczowy element regulacji gospodarki odpadami w Unii Europejskiej (UE). Ich celem jest zapewnienie, że materiały, które przestają być traktowane jako odpady, spełniają określone standardy jakości i bezpieczeństwa, co jest istotne dla wspierania gospodarki o obiegu zamkniętym. Analiza literatury w tej dziedzinie pozwala lepiej zrozumieć mechanizmy wdrażania tych kryteriów oraz wyzwania związane z ich praktycznym zastosowaniem.

1. Ramy regulacyjne i zasady wdrażania

W literaturze pojawia się wiele opracowań dotyczących ram regulacyjnych związanych z wrunkiami USO (EoW). Głównym punktem odniesienia jest Dyrektywa Ramowa o Odpadach 2008/98/WE, która definiuje podstawowe zasady gospodarki odpadami w UE, w tym kryteria EoW. Prace takie jak Biała Księga Komisji Europejskiej (2011) oraz komentarze do tej dyrektywy podkreślają znaczenie tych przepisów w procesie promowania recyklingu i minimalizacji składowania odpadów. W polskim prawodawstwie Utracie Statusu Odpadów poświęcony jest rozdział 5 w dziale I Ustawy o odpadach.
Zgodnie z ustaleniami zawartymi w prawodawstwie (Dyrektywa Ramową o Odpadach 2008/98/WE) i literaturze (Delgado Sancho et al, 2009), kluczowym elementem systemu EoW są cztery ogólne warunki, które muszą zostać spełnione, aby materiał mógł przestać być traktowany jako odpad:

  1. Zastosowanie materiału – Materiał musi być powszechnie wykorzystywany do określonych celów w sposób podobny do innych materiałów rynkowych. Oznacza to, że materiał, który utracił status odpadu, powinien mieć realne, praktyczne zastosowanie, które jest uznawane w gospodarce. (wg art. 14 ust.1. 1) a) Ustawy o odpadach „przedmiot lub substancja mają zostać wykorzystane do konkretnych celów”)
  2. Istnienie rynku lub popytu na materiał – Musi istnieć rynek lub zapotrzebowanie na dany materiał, co gwarantuje, że nie będzie on ponownie traktowany jako odpad. Materiał powinien mieć wartość handlową, a jego odbiorcy muszą być w stanie go zakupić lub ponownie wykorzystać w sposób zgodny z przepisami (wg art. 14 ust.1. 1) b) Ustawy o odpadach „istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji lub popyt na nie”).
  3. Spełnianie wymagań technicznych i norm prawnych – Materiał, który przestaje być traktowany jako odpad, musi spełniać określone normy techniczne oraz przepisy prawne dotyczące jakości i bezpieczeństwa, aby mógł być używany bez negatywnego wpływu na środowisko i zdrowie publiczne (Wg art. 14 ust.1. 1) c) Ustawy o odpadach „przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla zastosowania do konkretnych celów oraz wymagania określone w przepisach, w szczególności dotyczących chemikaliów i produktów mających zastosowanie do danego przedmiotu lub danej substancji, i w normach mających zastosowanie do danego produktu”).
  4. Brak szkody dla środowiska lub zdrowia – Materiał musi zostać poddany procesowi odzysku lub recyklingu, a jego dalsze użytkowanie nie może stwarzać zagrożenia dla środowiska lub zdrowia ludzi. Obejmuje to kontrolę nad substancjami niebezpiecznymi oraz nad ewentualnymi zanieczyszczeniami, które mogą być obecne w odpadach (Wg art. 14 ust.1. 1) d) Ustawy o odpadach „zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska”).

2. Różnice w krajowym wdrażaniu kryteriów EoW

Poprzedni rozdział dotyczył ogólnych warunków, które muszą być spełnione, aby uzyskać status końca statusu odpadu (EoW). Zmieniona dyrektywa ramowa w sprawie odpadów (WFD) zawiera przepis, zgodnie z którym niektóre określone odpady przestają być odpadami, gdy przeszły proces odzysku i spełniają szczegółowe kryteria opracowane zgodnie z szeregiem warunków. Te szczegółowe kryteria mają zapewnić wysoki poziom ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego oraz wspierać oszczędne i racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych. Kryteria te obejmują:

  • dopuszczalny materiał odpadowy do operacji odzysku;
  • dozwolone procesy i techniki przetwarzania;
  • kryteria jakości materiałów kończących status odpadu, wynikających z procesu odzysku, zgodne z obowiązującymi normami produktów, w tym wartości graniczne dla zanieczyszczeń, jeśli jest to konieczne;
  • wymagania dotyczące systemów zarządzania w celu wykazania zgodności z kryteriami końca statusu odpadu, w tym kontroli jakości i samokontroli oraz akredytacji, jeśli jest to stosowne; oraz
  • wymóg oświadczenia o zgodności.

Na poziomie UE mamy kilka strumieni odpadów, dla których opracowano kryteria EoW. Są to: a) złom żelaza, stali i aluminium (patrz Rozporządzenie Rady (UE) nr 333/2011); b) stłuczka szklana (patrz Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1179/2012); c) złom miedzi (patrz Rozporządzenie Komisji (UE) nr 715/2013). W ostatnim czasie interesariusze i decydenci nawołują do identyfikacji kolejnych potencjalnych strumieni materiałów, dla których można opracować kryteria końca statusu odpadu. JRC rozpoczęło prace nad nowymi propozycjami naukowymi dotyczącymi kryteriów utraty statusu odpadu dla tworzyw sztucznych i planuje to samo dla tekstyliów.

Oprócz tego, w niektórych publikacjach, takich jak López-Portillo et.al (2021) i COM (2023), zwraca się uwagę na krajowe różnice we wdrażaniu dyrektyw i wyzwania związane z harmonizacją tych przepisów w państwach członkowskich UE. Mimo wspólnych ram unijnych, implementacja kryteriów EoW różni się między państwami członkowskimi. Harmonizacja tych przepisów napotyka na wyzwania, zwłaszcza z uwagi na różnice w infrastrukturze, zasobach technologicznych, poziomie rozwoju gospodarki odpadami oraz regulacjach krajowych w poszczególnych krajach.

  • Różnice w infrastrukturze recyklingu: Niektóre państwa, szczególnie te z bardziej zaawansowanymi systemami gospodarki odpadami, posiadają lepiej rozwiniętą infrastrukturę recyklingową, co umożliwia skuteczniejsze wdrażanie kryteriów EoW. Na przykład kraje takie jak Niemcy czy Holandia mają zaawansowane systemy segregacji, sortowania i przetwarzania odpadów, co ułatwia kontrolę nad jakością materiałów uzyskiwanych z recyklingu. Z kolei w krajach o mniej rozwiniętej infrastrukturze (np. w niektórych krajach Europy Środkowo-Wschodniej, w tym w Polsce), ograniczona dostępność technologii i inwestycji w sektor recyklingu może utrudniać realizację tych kryteriów.
  • Różne podejścia regulacyjne: Wprowadzenie EoW w niektórych krajach może być bardziej restrykcyjne niż w innych, w zależności od krajowych przepisów dotyczących ochrony środowiska i zdrowia publicznego. COM (2023) wskazuje, że kraje takie jak Dania czy Szwecja stosują bardziej rygorystyczne standardy dotyczące recyklingu i przetwarzania odpadów, co zwiększa pewność, że materiały, które przestają być traktowane jako odpady, są bezpieczne dla środowiska i zdrowia. Natomiast w innych krajach, gdzie przepisy mogą być mniej surowe, istnieje ryzyko, że materiały, które formalnie spełniają kryteria EoW, mogą zawierać niebezpieczne substancje lub nie spełniać odpowiednich standardów jakości.
  • Harmonizacja przepisów: Jednym z kluczowych wyzwań, na które zwracają uwagę autorzy, jest konieczność harmonizacji przepisów w całej UE. López-Portillo et.al (2021) wskazuje, że różnice w podejściu do wdrażania kryteriów EoW mogą prowadzić do problemów na rynku wewnętrznym UE, gdzie materiały uznane za nieodpady w jednym kraju mogą być traktowane inaczej w innych państwach członkowskich. To z kolei może prowadzić do problemów związanych z handlem materiałami wtórnymi oraz ich transgranicznym przepływem.

3. Wyzwania związane z harmonizacją USO (EoW)

Harmonizacja kryteriów EoW napotyka na szereg wyzwań, które obejmują:

  • Kwestie technologiczne: Różnice w technologii przetwarzania odpadów i recyklingu mogą utrudniać zapewnienie jednolitych standardów jakości materiałów odzyskiwanych w różnych krajach. Kraje o bardziej zaawansowanych technologiach mogą szybciej i skuteczniej wdrażać przepisy dotyczące USO.
  • Przepisy dotyczące substancji niebezpiecznych: Na poziomie krajowym mogą występować różnice w klasyfikacji odpadów jako niebezpieczne lub nie. Może to wpływać na sposób przetwarzania odpadów oraz na to, które materiały mogą uzyskać status końca odpadu. COM (2023) zauważa, że zróżnicowane normy dotyczące chemikaliów mogą powodować, że materiały uznawane za bezpieczne w jednym kraju nie spełniają standardów w innym.
  • Zarządzanie odpadami transgranicznymi: Przepływ odpadów i materiałów wtórnych pomiędzy państwami członkowskimi UE stanowi dodatkowe wyzwanie. Problemy mogą pojawiać się, gdy materiały uznane za nieodpady w jednym kraju są transportowane do innego, gdzie przepisy mogą być bardziej restrykcyjne. Konieczność dostosowania się do różnych norm i standardów w poszczególnych krajach utrudnia tworzenie jednolitego rynku materiałów wtórnych.

4. Znaczenie gospodarki o obiegu zamkniętym

W literaturze dotyczącej kryteriów USO często pojawia się związek z koncepcją gospodarki o obiegu zamkniętym (GOZ). Prace Renfors (2024) oraz Geissdoerfer i in. (2017) analizują, w jaki sposób USO wpisują się w szersze działania mające na celu zmniejszenie wykorzystania surowców pierwotnych i promowanie recyklingu. Autorzy zwracają uwagę, że skuteczne wdrożenie USO może przyczynić się do zmniejszenia presji na zasoby naturalne oraz redukcji emisji CO₂, co ma bezpośrednie znaczenie dla realizacji celów klimatycznych UE.

5. Problemy z substancjami niebezpiecznymi

Jednym z głównych problemów poruszanych w literaturze dotyczącej kryteriów EoW jest obecność substancji niebezpiecznych w materiałach poddanych recyklingowi. W artykułach takich jak Pivnenko & Astrup. (2016) oraz Xu Pan (2022), podkreślano, że zanieczyszczenia chemiczne, w tym substancje niebezpieczne, mogą utrudniać proces recyklingu i ponownego użycia materiałów. Autorzy sugerują, że skuteczna identyfikacja i eliminacja tych substancji przed uznaniem materiału za „nie-odpad” jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa środowiskowego i zdrowotnego.

6. Wdrażanie w Polsce

Polska, jako członek UE, wdraża kryteria EoW zgodnie z przepisami wspólnotowymi, jednak literatura na temat tego, jak te zasady funkcjonują w polskim kontekście, jest ograniczona. Hryb i Ceglarz (2021) i IOŚ-PIB (2021) analizują implementację Dyrektywy Ramowej o Odpadach w Polsce i wskazują na problemy związane z infrastrukturą recyklingową, egzekwowaniem przepisów oraz niskim poziomem świadomości społecznej w zakresie gospodarki o obiegu zamkniętym. W literaturze podkreśla się również wyzwania związane z kontrolą i monitorowaniem materiałów uznanych za spełniające kryteria EoW, zwłaszcza w kontekście odpadów niebezpiecznych. Kilku autorów zasugerowało, że regulacje dotyczące utraty statusu odpadu (USO) w Polsce będą martwymi przepisami, bez znaczącego wpływu na praktyki gospodarowania odpadami (den Boer i in., 2017). Ostatnio w Polsce opracowano dodatkowe kryteria USO dla odpadów destruktu asfaltowego (MKiŚ, 2021) oraz odpadów powstających w procesie energetycznego spalania paliw (MKiŚ, 2022)

7. Przyszłe wyzwania i perspektywy

Literatura dotycząca przyszłości kryteriów EoW i ich roli w gospodarce o obiegu zamkniętym zwraca uwagę na konieczność dalszej harmonizacji przepisów w UE oraz poprawy technologii związanych z recyklingiem. Hahladakis and Iacovidou (2018) sugerują, że nowoczesne technologie, takie jak automatyczne sortowanie odpadów i lepsze techniki przetwarzania materiałów, mogą przyczynić się do skuteczniejszego wdrażania kryteriów EoW.

Podsumowanie/Wnioski

Kryteria Utraty Statusu Odpadu są istotnym narzędziem w promowaniu zrównoważonego rozwoju i gospodarki o obiegu zamkniętym. Kluczowym elementem skutecznego wdrażania kryteriów EoW jest harmonizacja przepisów w ramach UE.

Literatura i doświadczenia wskazują na kluczowe wyzwania, takie jak zarządzanie substancjami niebezpiecznymi oraz różnice we wdrażaniu przepisów w różnych krajach UE, w tym w Polsce. Pomimo trudności, dalsza harmonizacja przepisów i rozwój technologii może przyczynić się do bardziej efektywnej realizacji tych zasad w przyszłości.

Takimi tematami zajmujemy się w ramach projektu LIFE Fit for REACH-2. Chcesz sprawdzić jak możemy Ci pomóc w ramach tego projektu – wypełnij kwestionariusz, a skontaktujemy się z Tobą natychmiast.

Bibliografia:

  • E. den Boer, A. Gawłowski, K. Godlewska, M. Górski, R. Szpadt, B. Środa, H. Marliere, M. Kruś, A. Piotrowska, J. Bujny, T. Mądry., 2017, “Utrata statusu odpadu – rzeczywiste ułatwienie czy recyklingowa fikcja?” Logistyka Odzysku nr 2 (23), str. 23-33,
  • COM(2023) 304 final; REPORT FROM THE COMMISSION TO THE EUROPEAN PARLIAMENT, THE COUNCIL, THE EUROPEAN ECONOMIC AND SOCIAL COMMITTEE AND THE COMMITTEE OF THE REGIONS identifying Member States at risk of not meeting the 2025 preparing for re-use and recycling target for municipal waste, the 2025 recycling target for packaging waste and the 2035 municipal waste landfilling reduction target, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=COM%3A2023%3A304%3AFIN&qid=1686220362244 .
  • Delgado Sancho L, Catarino A, Eder P, Litten D, Luo Z, Villanueva Krzyzaniak A., 2009, End-of-Waste Criteria. EUR 23990 EN. Luxembourg (Luxembourg): European Commission; . JRC53238, https://publications.jrc.ec.europa.eu/repository/handle/JRC53238
  • Geissdoerfer, Martin, Paulo Savaget, Nancy M.P. Bocken, i Erik Jan Hultink. 2017. “The Circular Economy – A New Sustainability Paradigm?” Journal of Cleaner Production 143: 757-768. https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2016.12.048.
  • Hahladakis, John N., i Eleni Iacovidou. 2018. “Closing the Loop on Plastic Packaging Materials: What is Quality and How Does it Affect Their Circularity?” Science of the Total Environment 630: 1394-1400. https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2018.02.330.
  • Hryb, W. & Ceglarz, K., 2021, „Odpady komunalne w aspekcie gospodarki o obiegu zamkniętym.” Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, https://repolis.bg.polsl.pl/dlibra/publication/81045/edition/72010/content
  • IOŚ-PIB, 2021, GOSPODARKA ODPADAMI KOMUNALNYMI W POLSCE. Analiza możliwości i barier zagospodarowania odpadów z tworzyw sztucznych, pochodzących z selektywnego zbierania odpadów komunalnych, a kwestie GOZ, Warszawa,  https://www.teraz-srodowisko.pl/media/pdf/aktualnosci/11386-Raport-Gospodarka-odpadami-komunalnymi-w-Polsce.pdf
  • López-Portillo, M.-P., Martínez-Jiménez, G., Ropero-Moriones, E. Saavedra-Serrano, M. C., 2021, “Waste treatments in the European Union: A comparative analysis across its member states” Heliyon, 7(12): 1-11, Elsevier, https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2021.e08645. 
  • MCE, 2021, Regulation of the Minister of Climate and Environment of December 23, 2021, on specifying detailed criteria when certain types of asphalt rubble waste cease to be waste.
  • MCE, 2022, Regulation of the Minister of Climate and Environment of October 27, 2022, on specifying detailed criteria when certain types of waste generated in the process of energy combustion of fuels cease to be waste.
  • Pivnenko, K. i Astrup T.  F.  2016. “The challenge of chemicals in material lifecycles”, Waste Management,  56:1-2, https://doi.org/10.1016/j.wasman.2016.08.016.
  • Renfors, S.-M. (2024), “Education for the circular economy in higher education: an overview of the current state”, International Journal of Sustainability in Higher Education, Vol. 25 No. 9, pp. 111-127. https://doi.org/10.1108/IJSHE-07-2023-0270
  • Xu Pan, Christina W.Y. Wong, Chunsheng Li, 2022, Circular economy practices in the waste electrical and electronic equipment (WEEE) industry: A systematic review and future research agendas, Journal of Cleaner Production, 365, https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2022.132671.

#GOZ #GospodarkaObieguZamknietego #gospodarkaodpadami #USO #utratastatusuodpadu #kryteriautratystatusuodpadu #Recykling #FitforREACH #Fit4RREACH